کتاب مشق شبم را ننوشتم چون، مهروماه، بهمن ۹۷

فعالیت پیش از بلندخوانی:

قبل از شروع با بچه‌ها حلقه‌ای درست کردیم و دست همدیگر را گرفتیم و شعر آقای حکایتی را خواندیم. بعد از بچه‌ها سؤالاتی پرسیدم. آیا مشق شب  و تکلیف را دوست دارید؟ چرا؟ عده‌ای گفتند: بله. چون سرگرم می‌شویم، درس‌هایمان بهتر می‌شود، در روخوانی و نوشتن متن تقویت می‌شویم، هرروز چیز جدید یاد می‌گیریم. عده‌ای هم گفتند: دوست نداریم چون با کوچک‌ترین غلط معلم ما را کلی جریمه می‌کند. چون بازیگوشی نمی‌گذارد که درس بنویسیم و بخوانیم. دوست داریم بازی کنیم، فیلم ببینیم و… اگر شما معلم بودید، تکلیف می‌دادید؟ یکی گفت: بله، آن‌قدر می‌گفتم تا دستشان بشکند و من گفتم چرا؟ گفت: چون معلم‌های ما با ما این کار را کردند و بعد بحث به اینجا کشید که اگر کسی بلائی سرمان می‌آورد، آن را عقده کنیم و سر دیگران دربیاوریم یا درس بگیریم و ما آن کار زشت را انجام ندهیم؟

فعالیت هنگام بلندخوانی:

هنگام بلندخوانی قبل از هر صفحه از بچه‌ها پرسیدم که به نظر شما باز این بچه چه بهانه‌ای برای مشق ننوشتن می‌آورد و بچه‌ها جواب‌های بامزه‌ای می‌دادند البته نه به بامزگی و تخیلی بودن جواب‌های کتاب.

فعالیت پس از بلندخوانی:

بعد از بلندخوانی به هر بچه ورقه‌ای دادم و‌ گفتم: تکلیف کوتاهی طراحی کنند و بعد نمایشی اجرا کردیم. هرکدام از بچه‌ها معلم می‌شدند و تکلیف را می‌دادند و می‌رفتند بیرون تا بقیه بچه‌ها انجام دهند. وقتی برمی‌گشت همه جلوی پایش بلند می‌شدند و بعضی تکالیف خود را انجام می‌دادند و بعضی نمی‌داند و معلم‌ها عکس‌العمل‌های بامزه‌ای از خود نشان می‌دادند. همگی کلی خندیدیم.

مربی: لیلا پورکریمی

محل اجرا: موسسه توانمندسازی مهروماه، فرحزاد، تهران