این روزهایم را با بچه‌های افغان میگذرانم… بچه‌هایی که اگر بخواهند به مدرسه بروند، باید از میان خواهران و برادرانی که دارند، شانسش را داشته باشند که قرعه مدرسه رفتن به نام آن‌ها بیفتد، چرا که پدر و مادرشان توان مالی فرستادن همه بچه‌های خود را به مدرسه ندارند…
این روزها یک تکه از قلبم جا می‌ماند میان بچه‌ها…
نمی‌دانی چه برقی میزند چشم‌هایشان وقتی که کتاب را باز می‌کنم و با کتاب پرواز می‌کنند به دنیای تخیل…
شاید کتاب تنها مرهمی است که برای چند لحظه هم که شده سختی‌های زندگی را فراموش می‌کنند…
زهرا موسوی، مربی بلندخوان کودکان افغان در منطقه شهر قائم، قم
*پی‌نوشت: تصویرها مربوط به بلندخوانی کتاب خفاش دیوانه و انجام فعالیت‌های پس از بلندخوانی در سوم اَمردادماه ۱۳۹۷ است.
