یکی از ویژگی‌های برنامه با من بخوان خواندن با نوزاد و نوپا است. یک باور نادرست و رایج در جامعه و به‌ویژه میان خانواده‌های کم برخوردار و محروم وجود دارد که نوزاد و نوپا را بی‌نیاز از هرگونه برنامه‌ای افزون بر خوراک دادن، خواباندن و تمیز کردن می‌داند. این خانواده‌ها اگر آگاه بودند که اندازه مغز کودک در دو سال نخست زندگی دو برابر زمانی می‌شود که به دنیا می‌آید، آنگاه باور می‌کردند که نوزادان و نوپایان در این دوره بهترین و بالاترین امکان را برای یادگیری از محیط پیرامون و خانواده دارند. برنامه با من بخوان بر آن است که با گسترش هسته‌های خواندن با نوزاد و نوپا این شناخت را در جامعه مادران و پدران در مناطق محروم جا بیاندازد که این زمان ارزشمند صفر تا دوسالگی را با نوزادان و نوپایان به خاموشی و سکوت نگذرانیم و با آن‌ها بخوانیم؛ زیرا کودک از ابتدای تولد، با سخن گفتن و با کتاب خواندن برای او، در دنیای واژه‌ها غوطه‌ور می‌شود. هر واژه‌ای که شما بیان می‌کنید یا برای نوزاد خود می‌خوانید، یک اتصال مغزی ایجاد می‌کند که سبب رشد مغز نوزاد می‌شود. این واژه‌ها خوراک مغز نوزاد هستند.
امروزه ثابت‌شده است که نوزاد از آخرین ماه‌های بارداری مادر می‌تواند بشنود و از لحظه‌ی تولد در حال یادگرفتن واژههاست. کودکان از حدود دوسالگی شروع به سخن گفتن می‌کنند. درواقع مغز نوزادان از همان لحظه تولد تا دوسالگی در حال جذب زبانی است که در پیرامونش به‌کاررفته است؛ بنابراین فراگیری مهارت‌های خواندن و نوشتن به‌یک‌باره از زمانی که کودک به مدرسه می‌رود آغاز نمی‌شود، بلکه کودک از ابتدای تولد در حال یادگیری و کشف دنیای واژههاست.
هر زمان که برای نوزاد کتاب می‌خوانید و دوباره می‌خوانید، مغز او اطلاعات را جذب می‌کند و پایه‌های سواد را برای همه طول زندگی او شکل می‌دهد و او را با لذت خواندن آشنا می‌کند. گفت‌وگو و بلندخوانی برای نوزاد روشی مناسب برای پشتیبانی از رشد همه‌جانبه کودک و سرمایه‌گذاری برای یادگیری کودک به‌ویژه برای موفقیت او در خواندن و پیوند او با کتاب است.
